2019

Meest recente berichten staan bovenaan!

Een samenvatting waarom zes personen uit mijn familie vrij snel na de bevrijding op 5 mei 1945, werden opgepakt en geïnterneerd in Nederlandse kampen, vind je helemaal onderaan ! Zie 20/3.

26/3

NSB verleden
Twee van de zes zgn. ‘foute’ personen uit mijn familie zijn lid geweest van de NSB van 1933 tot 1945. De drijfveer was dat veel middenstanders lid werden van de NSB om economische redenen en mijn opa en diens zus ook. Opa bezat o.a. meerdere hotels. Toen de Duitsers kwamen gaven veel middenstanders hun lidmaatschap op. Mijn opa en diens zus niet. Ze zijn echter geen actief lid geweest!
Mijn opa was een goedzak en heeft mede door zijn lidmaatschap de Nederlandse bevolking kunnen helpen met voeding. Ook werden Joden door hem via tussenpersonen van voedsel voorzien en had hij contact met mensen van de ondergrondse.
Meteen na de bevrijding, werden op 6 mei 1945 mijn opa en oma en de zus van mijn opa afgevoerd naar de gevangenis, voordat mijn opa en zijn zus in kampen werden geïnterneerd.
Wikipedia schrijft het volgende over de NSB en wat er onder andere met de partijleden gebeurde in de kampen: ik citeer een verkorte versie

De Nationaal-Socialistische Beweging in Nederland (afgekort ‘NSB’) was een Nederlandse politieke partij die van 1931 tot 1945 heeft bestaan. De NSB was op nationaalsocialistische leest geschoeid en fungeerde ten tijde van de Tweede Wereldoorlog als collaboratiepartij.
De NSB was antiparlementair en autoritair en zij hechtte veel waarde aan een sterke leider. Pas later zou de partij, onder invloed van de ontwikkelingen in nazi-Duitsland onder leiding van Adolf Hitler, steeds verder radicaliseren, waarbij eveneens steeds frequenter antisemitische standpunten werden ingenomen

De feitelijke rol van de NSB tijdens de bezetting was slechts die van hulptroep van de Duitsers. Vele NSB’ers aanvaardden gretig lagere en middelhoge bestuursfuncties (burgemeester, commissaris, secretaris-generaal, enz.). Duizenden van hen namen dienst bij de Waffen-SS, vooral aan het oostfront. Vanaf de zomer van 1943 waren veel mannelijke leden georganiseerd in de Landwacht, een paramilitaire zelfverdedigingsorganisatie, die de bezetters hielp de bevolking te ‘beheersen’, wat zich uitte in terreuracties tegen burgers.

Zodra een deel van Nederland bevrijd was, werden NSB’ers en anderen, verdacht van ‘hulpverlening aan de vijand’, gearresteerd door het Militair Gezag, de Binnenlandse Strijdkrachten (BS) en door onofficieel opererende groepjes burgers. Daarbij waren plundering van woonhuizen en diefstal van persoonlijke bezittingen van NSB’ers en met hen gelieerde burgers geen zeldzaamheid. De gearresteerden werden soms op straat geestelijk en lichamelijk mishandeld. Op grote schaal werden vrouwen kaalgeschoren.

Aangekomen in de vaak geïmproviseerde internerings- en bewakingskampen (scholen, fabrieken, loodsen, forten en kazernes) of in voormalige Duitse concentratiekampen (Vught, Amersfoort en Westerbork) verdwenen dikwijls fouilleringsgoederen (horloges, trouwringen, vulpennen, sieraden). Er konden in de eerste maanden van internering onder meer lichte tot zeer zware mishandeling,^[17] moord, doodslag,^[17] onthouding van medische zorg en voedsel en ook verkrachting op ruime schaal plaatsvinden.

Door dwangarbeid in onder andere kamp Hooghalen raakten vele gevangenen uitgeput en stierven de hongerdood.

In het politieke gevangenenkamp Westerbork nabij Hooghalen stierven voornamelijk in de herfst van 1945 talloze geïnterneerde zieken, kinderen en bejaarden door systematische ondervoeding en de onhygiënische omstandigheden.^[18] In het bewaringskamp Harskamp werden in de laatste maanden van 1945 en in begin 1946 door de bewakers – willekeurig – talloze militaire collaborateurs, Duitse Wehrmachtssoldaten, Nederlandse krijgsgevangengemaakte Waffen-SS‘ers, Landwacht– en tevens NSB-gevangenen door nachtelijk geweervuur in hun slaap vermoord.^[19]

Slechts een zeer klein deel van de daders van misdrijven tegen NSB’ers werd gestraft. In totaal werden rond de 150.000 mensen geïnterneerd en werden ruim 450.000 collaboratiedossiers aangelegd tijdens deze bijzondere rechtspleging.

NSB stigma

Van pogingen om de NSB clandestien voort te zetten is nauwelijks sprake geweest: de NSB verdween roemloos uit de Nederlandse politiek. Wel bleven (voormalige) NSB-leden en hun kinderen vaak meer dan een generatie lang besmet met het NSB-stigma wat bij velen psychische problemen veroorzaakte en sociale trauma’s en categorische uitsluiting tot gevolg had. Kleine pesterijen duurden tot wel tientallen jaren lang na 1945 voort.

21/3

Op de website van het Nationaal Archief; www.gahetna.nl,
kun je o.a. lezen hoe de omstandigheden waren in een interneringskamp; de kampen waar ‘foute’ Nederlanders in werden gestopt na de WOII, meteen na de bevrijding, zoals zes personen uit mijn familie!
Hieronder alvast een stukje gekopieerd uit onderstaande link:

Vele Nederlanders werden verdacht van samenwerking met de Duitsers. Na de tweede wereldoorlog zijn er in totaal zo’n 310.000 personen aangehouden en geïnterneerd. In een groot aantal gevallen zijn mensen terecht gearresteerd. Hun collaboratie met de bezetter was overduidelijk geweest. Soms werden mensen echter aangehouden op grond van vage aanwijzingen. Of uit wraakzucht van buren of familieleden. Vele burgers zaten zo ten onrechte lange tijd vast. Het kostte veel tijd voordat iedereen gehoord en berecht werd. Later creëerde de Nederlandse overheid speciale wetgeving waardoor juridische procedures konden worden versneld.

De omstandigheden in de kampen waren doorgaans niet best. Er was nauwelijks privacy. En het was er overvol. Sommige praktijken deden niet onder voor de mensonterende praktijken in een Duits concentratiekamp. Mishandeling, uitputting, treiterijen, vernederingen waren aan de orde van de dag.
Beruchte kampen waren ‘De Cellenbarakken’ in Scheveningen, het kamp aan de Levantkade in Amsterdam en het kamp ‘Vught’.

Meer lezen op: https://www.gahetna.nl/vraagbaak/onderzoeksgids/oorlogsgids-18-tante-mij-is-na-oorlog-ge%C3%AFnterneerd-geweest-interneringskamp

********************************
Iedereen die van hulpverlening aan de vijand werd verdacht, moest worden opgepakt. Er werden geen uitzonderingen gemaakt.
Bij deze arrestatiegolf, die wel maandenlang aanhield, werden ook honderden onschuldigen opgepakt. De autoriteiten wisten dat de omstandigheden waaronder de verdachten werden geïnterneerd mensonwaardig waren. Vaak zaten onschuldigen weken, maanden en soms jaren vast en onder ondraaglijke hygiënische en immorele omstandigheden’. Maar de Nederlandse bevolking wilde niets weten van misstanden in de kampen voor ‘foute’ Nederlanders!!
Nederland wilde alleen wraak. Ook alle Duitsers die in Nederland woonachtig waren moesten het land uit, onschuldig of niet, dat werd niet bekeken.

20/3 beschreef ik al in het kort de redenen waarom zes personen uit mijn familie vrij snel na de bevrijding in mei 1945 werden opgepakt en in kampen werden geïnterneerd.
Zie hieronder.

20/3

Ongelooflijk vind ik, dat dit in één familie voorkomt, zoals in de mijne.

Nadat Nederland bevrijd werd in 1945, begon voor hun de hel….
Vele trauma’s hebben mijn beide ouders, maar ook mijn beide opa’s én oma’s opgelopen. Waarom ?
Zowel mijn moeder als vader zijn kinderen van ‘foute ouders’ in WOII. En laten zij elkaar nu tegenkomen en een geheime relatie beginnen.

Een behoorlijke emotionele erfenis….

Waarom werden zes personen uit mijn familie vrij snel na de bevrijding op 5 mei 1945 opgepakt en geïnterneerd in Nederlandse kampen

1. mijn opa (vaders vader), die in 1933 om economische redenen lid werd van de NSB. Hij is nooit actief lid geweest, maar maakte de fout zijn lidmaatschap niet op te zeggen tijdens de WOII. Hij heeft twee jaar en 10 maanden, in bij elkaar vier kampen gezeten en dit ternauwernood overleefd. Opa heeft indirect vele Joden aan voedsel geholpen via zijn horecabedrijf en had contacten met de ondergrondse.
Alle bezittingen werden afgenomen!
2. mijn opa (moeders vader), was getrouwd met mijn oma, maar ging in 1943 naar een vriendin in Duitsland en kreeg een relatie met haar. Hij liet zich naturaliseren tot Duitser en had de gevolgen hiervan niet goed doordacht. Hierdoor werd het hele gezin Duits, mijn oma (zijn vrouw) en mijn moeder en haar zusje (zijn twee dochters).
Opa moest in het leger, maar is nooit actief aan het front geweest. Hij is vrij snel daarna, in 1944 gedeserteerd uit het Duitse leger en zat in NL ondergedoken en werkte met de ondergrondse strijdkrachten. Bizar, een Duitser die de Nederlandse ondergrondse hielp.
Toen hij werd opgepakt, werd hij anderhalf jaar gevangengezet in een gevangenis in NL. Alle bezittingen werden afgenomen!
3. mijn oma (moeders moeder), werd in 1943 ongewild Duitse doordat haar man Duitser werd. Zie hierboven. Hierdoor werd zij vrij snel na de bevrijding in mei, gevangengenomen en heeft twee kampen overleefd. In totaal heeft zij zo’n negen maanden vastgezeten. (Volgens mijn moeder was dit langer, maar ik heb niet alle documenten tot mijn beschikking).
Alle bezittingen werden afgenomen!
4. mijn moeder werd in 1943 ongewild Duitse doordat haar vader Duitser werd in 1943. Zij heeft samen met haar moeder en zusje ongeveer vier en een halve maand in een kamp gezeten. (Volgens mijn moeder was dit bijna een jaar, maar ik heb niet alle documenten tot mijn beschikking).
5. mijn tante, de jongere zus van mijn moeder, werd ook ongewild Duitse en samen met haar zus (mijn moeder) en hun moeder (mijn oma) ongeveer vier en een halve maand gevangengezet in een kamp.
6. De zus van mijn opa, was ook NSB lid maar er is niet veel over haar bekend. Zij werd in mei 1945 opgepakt en heeft anderhalf jaar in een kamp gezeten.

* Geen van allen hebben zich schuldig gemaakt aan samenwerking met de Duitsers, maar sommigen hebben wel misstappen gezet, waar zij en hun naasten in hun verdere leven vooral psychisch voor hebben geboet.
* Op 6 mei 1945 werd naast mijn vaders vader en diens zus, ook mijn vaders moeder afgevoerd door de BS (Binnenlandse Strijdkrachten). En is zij dus de 7e persoon in de familie! Ze kwamen met zes man en zijn ouders en tante kregen geweren in de rug. Mijn vader van dertien bleef moederziel alleen achter met zijn broertje van negen jaar en zusje van anderhalf jaar. Hij dacht zijn ouders nooit meer terug te zien. Zijn moeder kwam na twee dagen terug. Zijn vader en tante bleven in een kamp. Dit was één van de ergste dingen die hij heeft meegemaakt vertelde hij! Hij kreeg geen hulp, want iedereen was bang om te helpen.
* Bij alle zes zijn de bezittingen afgenomen, want die werden bestempeld als vijandelijk bezit.
* Daarnaast zijn er tegen de drie volwassenen (bij de zus van opa weet ik het niet), valse beschuldigingen geuit waardoor ze zeer waarschijnlijk langer in het kamp moesten blijven én mijn oma met haar twee dochters werden opgepakt.
* Allemaal leefden ze onder erbarmelijke omstandigheden, werden vernederd en mishandeld. Mijn oma en haar dochters kregen ook te maken met dreiging tot kaalscheren, seksuele uitspattingen en transport naar Duitsland..
* Geen van mijn zes familieleden hebben een eerlijk proces gehad!

* Ondanks dat er geen geld was, omdat alles was afgenomen, is het mijn oma (moeders moeder) gelukt te scheiden van haar tot Duitser genaturaliseerde man. Hierdoor werden zij en haar twee dochters niet getransporteerd naar Duitsland. Haar dochters bleven wel Duitse i.v.m. hun nog Duitse vader.
* Aanvraag ‘Niet-vijand-verklaring’ op 17/05/1946 voor mijn oma (moeders moeder). Deze werd pas officieel verkregen op 28/12/1948 !
* Mijn moeder werd in april 1963 tot Nederlander genaturaliseerd en heeft zich tot die tijd jaarlijks moeten melden bij het Vreemdelingenbureau, waar ze elke keer weer werd vernederd.
* Mijn opa (moeders vader) heeft nadat hij uit de gevangenis kwam, een verblijfsvergunning aangevraagd in Nederland, omdat hij en oma weer wilde trouwen. Deze werd geweigerd en opa moest emigreren. In augustus 1948 vertrok hij naar Zuid-Afrika om daar een toekomst voor het gezin voor te bereiden, alleen liep het allemaal anders….

* Een en ander wordt uitgebreid omschreven in mijn boek!